مدرسه بالاسر مشهد

تاریخچه : مدرسه بالاسر از مدارس ساخته شده در دوره تیموریان است و در شهر مشهد، بالای سر حرم امام رضا (ع) واقع شده به همین دلیل به این نام شهرت یافته. این مدرسه در سال 1091 در زمان شاه سلیمان ترمیم شده است. این مدرسه در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ با شمارهٔ ثبت ۳۳۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است

مدرسه بالاسر از جمله مدارس زمان دوره تیموریان است. این مدرسه از کهنسال ترین مدارس در شهر مشهد محسوب می شود. مدرسه بالاسر در حدود 836 سال قدمت دارد. این مدرسه از شرق به صحن قدیم حرم مطهر رضوی و از غرب به مدرسه پریزاد و از جنوب به بالای سر حضرت متصل می باشد. به همین خاطر به بالاسر شهرت پیدا کرده است.

درباره متولیان اولیه این مدرسه اختلاف نظر وجود دارد. برخی بر این باورند بنیانگذار این مدرسه شاهرخ تیموری بوده ، به همین دلیل مدرسه بالاسر به مدرسه شاهرخی نیز شهرت دارد. از دیگر متولیان که از اوایل قرن سیزده هجری قمری مدرسه را به وراثت دارند خانواده روحانی علم الهدی است که هم اینک حاج سید علی علم الهدی متولی این مدرسه است. مدسه بالاسر ، هم زمان با مدارس دودر و پریزاد ساخته شده است. مدرسه بالاسر دارای صحنی با چهار ایوان می باشد. این مدرسه برای سکونت مهمانان و طلاب،21 حجره در دو طبقه دارد. سطح درز و شکاف اتاق و ایوان ها با کاشی های هفت رنگ با طرح های اسلیمی و ختایی تزیین شده است. چهار پله در چهار گوشه دیوار طبقه اول و دوم را به هم متصل می کند.

در ایوان ورودی مدرسه اشعاری به خط ثلث دلالت بر تاریخ مرمت مدرسه به چشم می خورد. تعداد طلاب مدرسه بالاسر نزدیک به هفتاد نفر بوده است. در نوشته وقف نامه مدرسه ، شرط سکونت و تحصیل طلاب بیان شده است. در شمال شرقی مدرسه آرامگاه ابوالقاسم بایسنقر پسر شاهرخ قرار دارد. ورودی مدرسه در سمت شرقی بازار زنجیر قرار گرفته است. مدرسه بالاسر به علت فرسودگی ساختمان بعد از سال ها که محل جمع آوری زباله صحن های حرم مورد استفاده قرار گرفته بود در سال 1203 هجری قمری توسط حاج میرزا جواد مورد تعمیر و بازسازی قرار گرفت. هم اکنون به خاطر گسترش حرم امام رضا(ع) از مدرسه اثری نیست و جزء رواق دارالولایه قرار گرفته است.

آدرس : خراسان رضوی - مشهد، ضلع شمالی حرم امام رضا (ع)

فاصله زمانی تا مشهد : 14 دقیقه بدون ترافیک

فاصله مکانی تا مرکز مشهد : ۴٫۳ کیلومتر

منبع : نشاط آوران

همه چیز درباره شفایی اصفهانی

شرف الدین حسن اصفهانی ، متخلص به شفایی ، از شاعران و پزشکان مشهور اصفهان در قرن های دهم و یازدهم هجری قمری بوده است. شفایی اصفهانی به شوخ شفا بخش نیز معروف بوده است.

او در سی و ششمین سال پادشاهی شاه طهماسب در سال 996 هجری قمری در اصفهان به دنیا آمد. روزگاری که دولت نوپای صفوی هنوز چندان قوام نیافته بود و شاه طهماسب ، برای پاسداری از مرزهای ایران پیوسته به سمت غرب و شمال شرقی ایران در سفرهای جنگی بود تا از یک سو ترکان عثمانی را از آذربایجان و از سوی دیگر ازبکان را از خراسان فراری دهد.

دانشمندان هم دوره اش نیز شاعری را دون مقامات معنوی او می دانستند. صائب تبریزی ، در بیتی او را نبض شناس سخن نامیده است.

میان خوی تو و رحم آشنایی نیست

و گرنه بوسه و لب را ز هم جدایی نیست

سر کمند تغافل بلند افتاده است

به زلف او نرسیدن ز نارسایی نیست

فتاده است به آن رو شکسته رنگی من

حریف چهره من کان مومیایی نیست

نشد بریده به مقراض ، رشته توحید

میانه سر منصور و تن جدایی نیست

برو خضر که من آن کعبه ای که می طلبم

دلیل راهش غیر از شکسته پایی نیست

چو پشت آینه ستار تا به کی باشم؟

به کشوری که هنر غیر خودنمایی نیست

در اصفهان که به درد سخن رسد صائب؟

کنون که نبض شناس سخن شفایی نیست

شفایی اصفهانی ، گذشته از مهارتی که در بیان معانی عرفانی داشت ، در طنز و شوخ طبعی و هجو و بدیهه پردازی نیز از نام آوران شعر فارسی بوده است. شاه عباس صفوی نیز به شاعران طنزگو و نکته پرداز توجه خاصی داشت و شفایی گذشته از آن که پزشک مخصوص شاه بود ، به شیرینی سخن هم در نزد وی مشهور بود. از این روی پیوسته محترم می زیست. با این همه آگاهی و دانش شفایی شناخته ترین شاعر هجوپرداز ایران در روزگار صفویان است.

از شاعران گذشته تاثیر کسانی چون انوری ، خاقانی ، جمال الدین اصفهانی ، حافظ و سعدی آشکارا در شعر شفایی پیداست و بیشتر غزل های بابافغانی را استقبال کرده است. در شعر شفایی ، پس از دانش پزشکی اصطلاحات فلسفی به وفور یافت می شود.

اصطلاحاتی چون: هیولی ، علت اولی ، علت غایی ، آباء و امهات ، وجود ، امکان و … و همچنین اصطلاحات نامانوس دیگری چون : حقایقکده ، عرقناکی ، عیسی زار و جز این ها نیز در شعر او هست. به مقتضای آن روزگار واژه ها و جمله های محاوره ای نیز در شعرش دیده می شود.

اشعار شفایی اصفهانی در حدود پانزده هزار بیت که شامل قصیده ، غزل ، ترکیب بند ، ترجیع بند ، قطعه و رباعی است. شفایی در قصیده های خود روحیه ستایشگری ندارد به جز چند قصیده که در مدح شاه عباس سروده است. بقیه قصیده هایش در ستایش پیامبر گرامی اسلام (ص) ، حضرت علی (ع) ، امام رضا(ع) ، امام مهدی (عج) ، عرفان ، تحقیق ، موعظه و حکمت است و گاهی در نکوهش حسودان ، قصیده ای نیز در وصف اصفهان دارد.

از دیگر آثار او چهار مثنوی با نام های دیده بیدار (بر وزن و پیروی از مخزن الاسرار نظامی) ، مهر و محبت (در برابر خسرو و شیرین) ، نمکدان حقیقت (به پیروی از حدیقه سنایی) و مجمع البحرین (به پیروی از تحفه العراقین خاقانی) است.

دیوان شفایی به تصحیح زنده یاد دکتر لطفعلی بنان با مقدمه ای مفصل در سال 1362 هجری شمسی از سوی اداره کل ارشاد استان آذربایجان شرقی منتشر شده است.

شفایی اصفهانی در سال 1037 هجری قمری در گذشت.

دلیل اصلی شهرت : خاندان شفایی، همه پزشک بودند و او نیز از دانش آنان بهره برده بود. شفایی، حکمت نظری آموخت و گذشته از این، مردی با همت بلند و پر تلاش بود که صفویان، به پاس خلقیات و دانشش ، او را احترام می کردند، چنان که باری شاه عباس، به احترام او، از اسب پیاده شده است.

تاریخ تولد : سال 996 هجری قمری

تاریخ وفات : سال 1037 هجری قمری

منبع : نشاط آوران

روش نگهداری کفش کوه

همانطور که می دانید کفش مهم ترین وسیله یک کوهنورد است. در صورتی که قصد کوهنوردی داشته باشید ، تهیه‌ی یک کفش کوهنوردی مناسب و همچنین نگهداری از کفش کوه برای شما ضروری است.

از قدیم گفتن ، پا قلب دوم انسان و مخصوصاً کوهنوردان است. بنابراین کفش که محافظ پا بوده و از مهمترین وسایل و پوشاک کوهنوردی به شمار می رود ، در تمام رشته های کوهنوردی ، یخ نوردی ، سنگ نوردی ، جنگل پیمایی و … بدون تردید اولین و مهم ترین وسیله به حساب می آید.
انتخاب درست و استفاده بجا از کفش کوهنوردی می تواند بسیار بر سلامتی پاهای شما تاثیر بگذارد.

نگهداری کفش کوهنوردی:

• جوراب مناسب ، مکمل اصلی یک کفش کوهنوردی حرفه ای است. توصیه می شود در تمام فصول از جوراب های مناسب استفاده کنید. بر اثر تعریق پا ، جوراب خیس می شود. برخی به اشتباه تصور می کنند که این رطوبت ناشی از نفوذ آب به داخل کفش است ، درحالی که علت آن عرق پا است.
• پس از خرید کفش کوهنوردی حتما آن را در چند برنامه سبک و کوهپیمایی استفاده نمایید تا هم پایتان به مدل کفش و راه رفتن با آن عادت کند هم اینکه فرم مناسب را بگیرد نه اینکه از همان ابتدا به آن بیش از حد فشار وارد کنید.
• وارد شدن هر چیزی مانند چاقو ، کارابین و… به داخل کفش موجب آسیب جدی می شود و پس از این آسیب ممکن است کفش برای همیشه غیر قابل استفاده شود.
• بستن و تنظیم صحیح و با دقت بندها یا تسمه ها یک اصل بسیار مهم است که در سلامتی پاهای شما هم تاثیر بسزایی دارد. تنظیم و بستن صحیح بند بستگی به عواملی مانند سرعت حرکت شیب مسیر فرم پا سایز کفش و … دارد اما بهتر است در بالا رفتن بندها شل تر و در پایین آمدن سفت شوند تا پاهایتان در شرایط مناسبی قرار گیرد.
• استفاده از یک گتر مناسب و بستن صحیح آن در زمستان بسیار مهم است. همچنین در زمان استراحت ، توقف و کمپ ، بهتر است قبل از آب شدن برف های روی کفش آنها را پاک کنید تا به سطح کفش صدمه ای وارد نشود.
• تمیز کردن و نگهداری کفش در جای خشک و تاریک ، به صورت جفت و داخل کارتن در حالیکه کفش با کاغذ پر شده مهم است (البته این مورد برای تمام کفش ها کارآمد است).

تمیز کردن کفش کوه نوردی:

• تمیز کردن کفش بهتر است با برس صورت پذیرد.
• تمیز کردن با پارچه خیس یا گرفتن زیر آب ، به طوری که آب داخل کفش نرود.
• می توانید پس از خشک شدن برای دوام و زیبایی از اسپری ویژه کفش چرمی یا واکس نبوک استفاده شود.
• برای خشک نمودن کفش هرگز آن را در مقابل نور مستقیم خورشید، یا در دمای بالا قرار ندهید. متأسفانه این اشتباهی است که بسیاری از کوه نوردان مبتدی انجام می دهند.
• به هیچ عنوان از چربی حیوانی (جهت ضد آب کردن کفش) استفاده نکنید.

نگهداری از کتانی سنگ نوردی:

• تمیز کردن زیره کتانی سنگ نوردی باعث استفاده از ویژگی مهم این کفش یعنی اصطکاک و در نتیجه صعود بهتر می شود. پشت کفش کتانی سنگنوردی را نباید خواباند و به هیچ وجه پا را روی کفش نباید گذاشت.
• پس از هر بار استفاده داخل کتانی را با کاغذ خشک پر کنید تا فرم اصلی پا ، حفظ شده و رطوبت از طریق کاغذ خشک جذب شود.
• زیره کتانی سنگ نوردی قابل تعویض است و بهتر است هنگامی که زیره کهنه شد ، پیش از آسیب وارد کردن به بدنه کفش ، زیره فرسوده کتانی را تعویض کنید.

روش تمیز کردن کتانی سنگ نوردی:

• پس از هر بار استفاده مواد خارجی را با کشیدن برس از سطح زیر و روی کتانی پاک کرده و با دستمال آغشته به کمی آب یا الکل سطح زیره کفش را تمیز نمایید (لطفا به آرامی و با حوصله تمییر نمایید).
• هرگز کتانی را نشویید و اگر خیس شد در معرض تابش آفتاب قرار ندهید. در غیر این صورت چرم کفش املاح خود را از دست داده و به شدت خشک و شکننده می شود و فرم پای شما را از دست می دهد.
• همچنین کتانی را در حالی که با روزنامه پر کردید داخل کیسه مناسب نگهداری کنید (دقت کردید که در این مطلب چند بار از کاغذ خشک یا همان روزنامه صحبت شد ؟!! – پس لطفا از آن استفاده نمایید).

این چند نکته مهم را نیز مد نظر داشته باشید :

• در ابتدا کفش کوه خود را با استفاده از برس پلاستیکی نرم و پارچه ، کاملا تمیز کنید. سپس اقدام به اسپری نمودن تمام سطح کفش با محلول ضد آب نمائید. و پیش از استفاده از کفش ، اجازه دهید تا این محلول کاملا خشک شود. محلول های معرفی شده توسط تولید کنندگان معتبر بهترین گزینه برای نگهداری قابلیت های کفش می باشند.
• همواره مطمئن شوید روی کفش و بخصوص محیط داخلی آن تمیز و خشک است. لطفا توجه داشته باشید در محیط های مرطوب و تاریک قارچ ها و باکتری ها به سرعت تکثیر می شوند که این موضوع نه تنها سبب فاسد شدن چرم کفش می گردد بلکه می تواند سبب زخم های خاصی در پای یک کوهنورد گردد.
• معمولا بعد از هر برنامه مقداری سنگ ریزه و خار داخل کفش راه پیدا می کند و عامل صدمه دیدن لایه های داخلی و زیرین کفش می شوند. تمیز نمودن داخل کفش از اینگونه موارد را فراموش نکنید.
• بخش آج دار زیره کفش کوه عامل ایجاد اصطکاک و عملکرد مناسب کفش می باشد و بعد از هر برنامه با استفاده از یک برس نیمه سخت گل و سنگ ریزه های برجای مانده را پاک نمائید (برخی از دوستان دیده شده در لحظات آخر کوه نوردی با کفش از رودخانه رد می شوند تا کفششان تمیز شود!!).
• در صورت امکان سعی کنید برای کفش هایتان کیف مناسبی تدارک ببینید.
• بدیهی است که کفش می بایست متناسب با اندازه یا سایز پای کوهنورد باشد و بهترین کفش ها اگر تنگ و یا گشاد انتخاب شوند نه تنها آسایش کوهنورد را از بین می برند ، بلکه بر عملکرد و کارائی او نیز تاثیر منفی می گذارند.
• استفاده از هرگونه روغن صنعتی”مانند گریس و روغن های حیوانی به منظور محافظت و ضد آب نمودن کفش کوه تنها به صدمه دیدن کفش منجر خواهد شد” اینگونه موارد روغنی منافذ طبیعی چرم را مسدود می کنند که این خود مانع تنفس و خشک شدن تدریجی چرم کفش می گردد ، نتیجه آنکه ، این عمل به ایجاد ترک و پوسیدن چرم می انجامد.
• استفاده از ماشین لباسشویی و مواد شوینده شیمیایی تنها به از بین رفتن کفش ها کمک می کند (بی شک بسیاری از شما می خواستید کفشتان را با ماشین لباس شوئی بشوئید !!!).
• از نگهداری کفش در محیط های با حرارت بالا و رطوبت بسیار جدا خودداری کنید.
• اگر کفش از آب دریا خیس شده باشد باید سریع با آب سرد خالص شسته شود ، زیرا املاح آب دریا به چرم کفش کوه آسیب می رساند.

منبع : نشاط آوران

گزارش – روستای دهبار مشهد

تاریخ : 8 آبان 1394

سرپرست : امیر قمصری

راهنما / راهنمایان : علیرضا فردوس مکان

تعداد نفرات شرکت کننده : 18 تن

صبحانه : حلیم گرم نیشابوری

ناهار : انتخاب آزاد

زمان حرکت : 7:10

زمان بازگشت : 16:40

سایر اطلاعات : وسیله نقلیه این برنامه مینی بوس بنز و مدت زمانی که در راه بودیم حدود یک ساعت بود.

در تاریخ 8 آبان 1394 برنامه گروه گردشگری نشاط آوران ساعت 7:10 صبح از محل دفتر این گروه آغاز شد.

پس از آشنایی کم و بیش در مینی بوس و کمی شیطنت های همیشگی بچه های نشاط آور ، به نزدیکی روستای دهبار رسیدیم. ناگهان محیطی طبیعی و فوق العاده را نظاره کردیم که واقعا کمتر در عمر خویش دیده بودم. کم کم محو زیبایی طبیعت (تصویر بالا) شده بودیم که به منطقه ای بکر برای صبحانه رسیدیم. از مینی بوس پیاده شدیم و صبحانه که حلیم نیشاوری گرم و خوشمزه بود را نوش جان کردیم که چقدر هم کیف داد.

پس از صرف صبحانه آماده شدیم تا وارد خود روستا شویم. جاده فوق العاده زیبایی را طی کردیم و دوستان عزیز در این مسیر ده ها عکس گرفتند که واقعا همه آنها دیدنی شده است.

پس از طی مسیر روستا به رودخانه رسیدیم و مسیری فوق العاده زیبا و بهشتی را به چشم دیدیم.

حالا باید با کلی انرژی مثبت مسیر رودخانه را طی می کردیم تا به محلی جهت استقرار می رسیدیم.

واقعا هرچی از زیبایی مکانی که رفتیم بگم کم گفتم و اگر بخوام هر چیزی که تو دلم هست رو براتون بگم مطمئن باشید تا ماه ها باید چیزی تایپ کنم.

به محل بسیار مناسبی جهت استقرار رسیدیم. جایی که از قبل علیرضای عزیزم به خوبی بررسی کرده بود و شرایط رو هم از یک روز قبل فراهم کرده بود. زیراندازها رو خیلی سریع انداختیم و رفتیم سراغ چای آتیشی و کوهی.

رااااااااااااااااستی. داشت یادم می رفت. سر راه یک درخت آلو قرمز کوچولو دیدیم که انگار به این میوه نلک هم می گفتند. کلی از این میوه جمع کردیم و با خودمون بردیم به محل استقرارمون.

خلاصه بعد از چای رفتیم سراغ بازی های متنوع و ساعاتی بازی کردیم تا رسیدیم به زمان گشت منطقه اطراف. اکثر دوستان به اتفاق راهنمای محترم گروه برای استفاده از مناظر فوق العاده زیبای اطراف رفتند و چند نفری هم ماندیم برای آماده سازی ناهار و کمی استراحت.

پس از بازگشت دوستان همگی ناهار خوردیم و خوب همه چیز به تنمان گوشت شد!!! (چون در آن آب و هوا و طبیعت فوق العاده باور کنید نان هم در بدنامن تاثیر گوشت را به لحاظ پروتئین داشت)

پس از ناهار بازی معروف گروه نشاط آوران یعنی پانتومیم را بازی کردیم.

زودتر از همیشه برای رسیدن دوستانی که به بازی دربی علاقه داشتند ، حرکت کردیم به سمت مینی بوس تا برگردیم به مشهد. این که چه در مینی بوس گذشت بماند …

دوستتون دارم

(امیر قمصری)

منبع : نشاط آوران

سوغات اصفهان چیست

سوغات اصفهان چیست




قصد دارم شما را با سوغات اصفهان ، نصف جهان آشنا کنم. یکی از زیباترین آداب و رسوم مردم ایران خرید سوغاتی و گرفتن هدیه از سفر است. این سوغات ها گواهی، است بر اینکه به یاد عزیزانمان بوده ایم و جای آن ها در این سفر خالی بوده است. از طرفی هدیه گیرندگان مخصوصا کودکان بسیار خوشحال می شوند.

با گذر از بازار امام اصفهان و دیگر مراکز خرید آن میتوان فهمید که سوغات اصفهان تنوع زیادی دارد مهمترین یادگاری هایی که می شود از اصفهان تهیه کرد، صنایع دستی زیبای آن است مانند خاتم کاری، مینا کاری، مینیاتور، پارچه های قلمکار و … همچنین از سوغاتی های خوراکی معروفش می توان به گز و پولکی اشاره کرد که معروفترین شیرینی های اصفهان هستند.

دیگر سوغات های معروف اصفهان عبارتند از:

• گلاب قمصر کاشان[*]عسل فریدون شهر[*]نبات

گز اصفهان



با دیدن تنوع زیاد آثار هنری و صنایع دستی زیبا و شیرینی های خوشمزه اصفهان انتخاب سوغاتی از این میان، کار دشواری است. شاید شما هم در چنین موقعیتی قرار گرفته باشید ولی آنچه در این بین از همه بیشتر خودنمایی می کند گز است که مخصوص شهر اصفهان می باشد. شاید به این دلیل که با شنیدن
نامش، کامتان شیرین می شود و اسم اصفهان به خاطرتان می آید. جالب است بدانید پادشاهان ایران، گز اصفهان را به عنوان هدیه ای گرانبها برای پادشاهان ممالک دیگر، انتخاب می کردند.

گز را می توان اصلی ترین سوغاتی اصفهان دانست. قدمت تولید گز در اصفهان تقریبا به 450 سال قبل می رسد که همزمان با دوران صفویان و شروع مجدد فرهنگ و هنر ایرانی در اصفهان، بوده است.

منبع : نشاط آوران